ေမွ်ာ္လင့္စရာမရွိေတာ့တဲ့ ေလာကဆီသို႔

ေမွ်ာ္လင့္စရာမရွိေတာ့တဲ့ ေလာကဆီသို႔

          အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် တိုးတက္မႈျမန္ဆန္လြန္းတဲ့ လူးသားမ်ား၏ သိမႈေတြဟာ တေျဖးေျဖး နတၱိသေဘာ သို႔ဆိုက္ေရာက္ေနျပီးဆိုတာကို ျငင္းပယ္လို႔မရေတာ့တဲ့အေျခအေနျဖစ္ပါသည္။ ဒႆနသေဘာတရား အရ နတၱိသေဘာဟာ တစံုတစ္ခု၏ ပ်က္ကြက္မႈ တနည္းအားျဖင့္ မရွိျခင္းကိုရည္ညြန္းသည္။ ဤေနရာတြင္ လူသား၏ ႏွလံုးသားမရွိျခင္း (ပ်က္ကြက္ျခင္း) ကို ေဖၚ က်ဴးလိုပါသည္။ အေတြးအေခၚပညာရွင္ျဖစ္တဲ့ Immanuel Kant က “There are two worlds: our bodies and the external world” တနည္းအားျဖင့္ လူသားမွာ ကမၻာႏွစ္ခုနွင့္ အသက္ရွင္ ေနရတယ္။ တစ္ခုက လူ႔ရဲ့ခႏၱာလိုအပ္မႈႏွင့္ က်န္တစ္ခုက အျပင္ေလာက လိုအပ္မႈျဖစ္သည္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာတြင္လည္း ကမၻႏွစ္ခုႏွင့္အသက္ရွင္ဖို႔ ခရစ္ေတာ္ရဲ့အေရးၾကီးဆံုး  ပညတ္ခ်က္က “သင္၏ဘုရားသခင္ ထာ၀ရဘုရားကို စိတ္ႏွလံုး အၾကြင္းမဲ့၊ ညဏ္ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်ႏွင့္ ခ်စ္ေလာ့။ ဤပညတ္သည္ ပဌမပညတ္ႏွင့္ ျဖစ္ ၏။ ထိုမွတပါး ကိုယ္ႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာသူကို ကိုယ္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ေလာ့ဟူေသာ ဒုတိယပညတ္သည္ ပဌမပညတ္ႏွင့္ သေဘာတူ၏။ ဤပညတ္တို႔ထက္သာ၍ ၾကီးျမတ္ေသာပညတ္မရွိဟုျပန္၍မိန္႔ ေတာ္မူ၏။” တနည္းအားျဖင့္ ဘုရားကို စိတ္ႏွလံုးအၾကြင္းမဲ့၊ ညဏ္အစြမ္းသတၱိျဖင့္ ခ်စ္ရမည္က လူသားေတြအတြက္ ခႏၱာစိတ္ရဲ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားကို သိဖို႔ရန္နွင့္ ကိုယ္ႏွင့္စပ္ဆိုင္သူကို ခ်စ္ျခင္းက အျပင္ေလာကတြင္ တည္ရွိေနေသာ သတၱာ၀ါအားလံုးကို ေမတၱာထား ဖုိ႔ရန္အတြက္ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ တည္ရွိျခင္းႏွစ္မ်ဳိး(Dual)၏ တြဲလ်က္မွီခိုေနသည့္သေဘာ (Duality) ျဖစ္သည္။ တဖက္တြင္ အတြင္းစိတ္၏ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုတည္ေဆာက္ရမည္ျဖစ္၍ က်န္တဖက္မွာ အျပင္ပိုင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ လူသားေတြ႔ရဲ့ေန႔စဥ္ႏွင့္အမ်ွ တြယ္ကပ္မွီတင္းေနေသာ ေဂဟစနစ္ (Ecosystem)ၾကီးပင္ျဖစ္သည္။ ဤႏွစ္ခု၏ ဆက္ႏြယ္မႈသည္ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုခ်ိန္ဆက္မႈမရွိေသာအခါမ်ဳိးမွာ မတည္ျငိမ္မႈ အတြင္းေရာ အျပင္ပါျဖစ္ေစသည္။

            သို႔ပါေသာေၾကာင့္ ယေန႔ ကမၻာမွာ မတည္ျငိမ္မႈႏွင့္ ေဂဟာစနစ္ၾကီး ပ်က္စီး ဆံုးရႈံးမႈအေပၚ လူသား၏ နတၱိသေဘာတရားကို သိရွိနားလည္နိုင္မွသာလ်ွင္ စိမ္းလွမ္းေ၀ၿဖာ ေဂဟအလွတရားကို ျမင္နိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ လူႏွင့္ေဂဟစနစ္ၾကီး အၾကား ဆက္ဆိုင္မႈဟာ တစ္ခုခုလြဲမွားျခင္း (ဝါ) ပ်က္ကြက္ျခင္း ေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ ယေန႔ကမၻာ ပညာေခတ္၊ နည္းပညာေခတ္ၾကီးတြင္ တိုးတက္မႈျမန္ဆန္းလြန္းေသာ္လည္း တဖက္တြင္ ပ်က္ စီးဆံုးရံႈးမႈၾကီးမ်ားကို ထိန္းကုနိုင္စြမ္းမရွိျခင္းရျခင္းဟာ လူသားေတြ႔ရဲ့အတၱလြန္ကဲျခင္းေၾကာင့္ ထြက္ရွိလာ သည့္ရလဒ္သည္ကား နတၱိပင္ျဖစ္သည္။ နတၱိမွ တစ္စံုတစ္ခုအသြင္ကူးေျပာင္းေရးသည္ လြယ္ကူ ေသာအရာအဟုတ္ေသာ္ညား မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ရမည္အေနအထားေတာ့ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုတာက မရွိျခင္း၊ ပ်က္ကြက္ျခင္းမွ ရွိျခင္းႏွင့္ ရလဒ္တစ္စံုတစ္ခုကို ဖန္းတီးရယူျခင္းအသြင္အျပင္သို႔ ခရီးဆက္ျခင္းကို ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာလွ်င္ ေနာင္လာမည့္ အနာဂါတ္မ်ဳိးဆက္၏ ဘဝသည္  ေဂဟစနစ္ၾကီးကိုပင္ ေရရွည္ မပ်က္မစီး အေကာင္းဆံုးစီမံ သံုးစြဲႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ဤအေျခအေနသို႔ ခရီးဆက္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူသားေတြဘာလုပ္သင့္ပါလဲ။ ဘာေတြက ဤေဂဟစနစ္ၾကီးကို ျပန္လည္ေကာင္းမြန္ဖို႔ရန္ အဟန္႔အတားျဖစ္ေနတာလဲ။

အတြင္းကမၻာျငိမ္းခ်မ္းေရးမရွိျခင္း

            တခ်ိန္တုန္းကလူသားေတြဟာ သီးျခားေနထိုင္မႈ အေနအထားျဖင့္ရပ္ တည္ရွိေနၾကရာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးအမွီသဟဲ့ ျပဳစရာမလုိ သီးျခားရပ္တည္ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုျခားနားမႈေခတ္ၾကီးဆိုတာကလည္း နည္းပညာတိုးတက္မႈ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ျပီး တဖက္တြင္ ေဂဟစနစ္ၾကီးကလည္း ထင္သလို ပ်က္စီးဆံုးရံႈးမႈမရွိေပ။ သို႔ေပေသာ္ညား လည္းထိုအခ်ိန္ကလူသားမ်ားႏွင့္ ယေန႔ေခတ္လူသားမ်ားၾကား လူသားသဘာ၀မွာမူ သိမႈညာဏ္ပညာကြာဟသည္ရွိေသာ္ သိပ္ျပီးထူးျခားမႈမရွိေပ။ ယေန႔ေခတ္မွာ ကမၻာႀကီးက ရြာတစ္ရြာ အျဖစ္တည္ရွိေနျပီး လူသားမ်ားေပါင္းစုျပီး အတူတကြအသက္ရွင္ဖို႔ ျဖစ္လာေသာ္လည္း ျပသနာအေၾကာင္းရင္းက လူသား၏ အတြင္းစိတ္ေလာဘ တနည္းအားျဖင့္ အတၱအလြန္ၾကီးျခင္း ဆိုသည့္အရာက လူသားအားလံုးရဲ့ ျဖစ္တည္မႈထဲတြင္ တည္ရွိေနျပီးျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ့ အတြင္းစိတ္ရဲ့ဆႏၵအားအင္မ်ားသည္က တက္မက္မႈ ကိန္း၀ပ္ေလေတာ့ သိစိတ္ကေမွးမွိန္ျပီး ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမ်ားစြာ ရွိခဲ့တယ္။ စင္စစ္အားျဖင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းဟာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းဆီမွာ အသိစိတ္မရွိျခင္း မဟုတ္ဘဲ မွန္ကန္ေသာစိတ္နိုးထျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ရသည္။

 

          “စိတ္(ဝိညာဥ္)ေရးဆိုတာ နိုးထျခင္းျဖစ္သည္ လူအမ်ားစုက အဲ့ဒီအခ်က္ကို မသိက်ဳိးကြ်ံစြာ အိပ္ေမာေနၾကတယ္။ ေမြးကတည္းက အိပ္ျပီးေမြးလာတယ္။ အိပ္ရင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကတယ္၊ အိပ္ရင္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတယ္၊ အိပ္ရင္းနဲ႔ ကေလးေတြ ရလာတယ္။ အိပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ေသးဆံုးသြားတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မႏိုးထခဲ့ၾကဘူ။” <<<<သိျခင္းစာအုပ္မွကိုးကား

          အထက္ပါ စာတမ္း၏ အဆိုအရ လူအမ်ားစုက စိတ္၏သေဘာသဘာ၀ျဖစ္တဲ့ နိုးထျခင္းကို နာလည္း ပံုမေပၚပါဘူး။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ စိတ္ရဲ့ေစရာကို ျပန္လည္ေတြးေတာဆင္ ျခင္းမရွိဘဲ တလြဲနားလည္ေသာေၾကာင့္ ျပသနာမဟုတ္ေသာအရာက ျပသနာကိုဖန္းတီးေသာ ေနရာျဖစ္တယ္။ လူသည္ေမြးကတည္းက ဗိုက္ပါလာသည္။ ထိုအရာက အမွန္တရားဟု ယူဆပါက ျပသနာမဟုတ္ သို႔ေသာ္လည္း ဗိုက္သည္ ဆာေလာင္တတ္ေသာ သေဘာကိုေဆာင္ျပီး ထိုဆာေလာင္မႈကို ျဖည့္ဆည္းလိုက္ေသာအခါ ဖြ႔ံျဖိဳးျခင္းအသြင္သို႔ေရာက္ရွိကာ စိတ္ေက်နပ္မႈ တစ္စံုတရာကိုျဖစ္ေစတယ္။ အဲ့မွာက ျပသနာတစ္ခုရွိလာတယ္။ ေက်နပ္မႈတစ္စံုတရာအတြက္ စားသံုးျခင္းက မည့္သည့္အတိုင္းအတာပဏျဖစ္ျပီး ထိုအတိုင္းအတာအတြက္ သိစိတ္ကဘာ ေတြလုပ္ ေဆာင္ေပးပါသလဲ။ တကယ္ေတာ့ လူအထဲရွိေနေသာ သတိစိတ္က (Conscious) လူေတြရဲ့လႈပ္ရြမႈဟာ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ အမွား၊ ဘယ္လိုပံုစံုက အမွန္ဆိုတာခြဲျခားေပးတဲ့ သဘာ၀ကရွိျပီးသားပါ။ ထိုအရာကို မသိေက်းကြ်န္ ျပဳလိုက္သည္နွင့္ တျပိဳင္နက္ ျပသနာဆိုတာျဖစ္လာတယ္။ ထိုျပသနာကို ေဂဟစနစ္နဲ႔ ျပန္လည္သံုးသပ္ပါက လူသားအားလံုးကို စားသံုးသူ၊ အသံုးျပဳသူ၊ လုပ္ေဆာင္သူ (Subject) လို႔ ထင္ျမင္နိုင္ျပီး ေဂဟစနစ္ၾကီးက ေပးဆပ္တဲ့ေနရာ၊ ခံေနရတဲ့ေနရာ (Object) အျဖစ္တည္ရွိ ကာ အျပန္အလွန္သေဘာကိုသက္ေရာက္ေစေသာ္လည္း လုပ္ေဆာင္သူ (Subject)မွာ ခံရသူ (Object) အေပၚ စိမ္းကား (Estrangement)တဲ့အခါမွာ သဟဇာတျဖစ္မႈမရွိေတာ့ဘဲ အျပန္ အလွန္ ဒုကၡေပးသည္ကိုေတြ႔ရပါသည္။ လူသားေရးရာမွာလည္း ထိုသို႔ပင္ျဖစ္၏။ သို႔ပါေသာ ေၾကာင့္ လူ၏အတြင္းကမၻာ (Internal World) က Anthropocentric - လူကိုဗဟုိျပဳေသာ အေနအထားမွာပင္ရွိေနေသာ ကာလတြင္ ယခုျဖစ္ေနေသာ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ဆိုးၾကီးသည္လည္း ဆက္၍ပင္ ပိုဆိုးေနပါဦးမည္။

လူ႔စိတ္သေဘာရဲ့အတြင္းစိတ္မျငိမ္းခ်မ္းမႈေၾကာင့္ ကမၻာၾကီးပူေႏြးျခင္း

            အဆိုပါလူသားဗဟိုျပဳျခင္းေၾကာင့္ ကမၻၾကီးဟာ လူသားေတြအတြက္ အေဖၚမြန္မျဖစ္ဘဲ အခိုင္းအေစဘ၀နဲ႔ က်င္လည္ေနရျခင္းဟာ ရလဒ္တစ္ခုျဖစ္လာတယ္။ ထိုရလဒ္က တုန္႔ျပန္မႈ (ဝါ) ပံုကန္မႈ သဖြယ္ယူဆႏိုင္ပါတယ္။ လူ႔ အဖြဲ႔အစည္းတြင္လည္း မတရားမႈ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ျခင္းမရွိမႈေတြ စုဆံုတဲ့ ေနရာတစ္ခုတြင္ အလြန္ျပင္းထန္ေသာ မတည္ၿငိမ္မႈျဖစ္ေပၚလာသကဲ့သို႔ လူသားႏွင့္ ေဂဟစနစ္ၾကီး စပ္ၾကား တြင္လည္း ထိုသို႔ပင္ ျဖစ္လာတယ္။ လူသားမ်ား၏ အတၱျဖင့္ သိသာထင္ရွားေသာလုပ္ေဆာင္မႈတြင္

၁. သစ္ပင္မ်ားအလြန္အကြ်ံခုတ္ျဖတ္ျခင္း (Deforestation)

၂. လူဦးေရအဆမတန္တိုးပြားမႈ (Population Growth)

၃. နည္းပညာတိုးတက္လာမႈ (Technological Growth) စသည့္ ထိုအခ်က္မ်ားျဖင့္ ကမၻာၾကီးဟာ

သူရဲ့ ေတာင္းတင္းခံမႈအေပၚ ေခၚင္းပံုျဖတ္ခံရ အဓမၼအနိုင္ခံေနရတာ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်ျဖစ္ေနသည္။ ထိုသို႔လူသားမ်ား၏ လုပ္ဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆင့္ကဲ့ျဖစ္ပြားလားေသာျပသနာက ကမၻာၾကီး ပူးေႏြးလာရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လူသားေတြတမ္းတရင္း ပူျပင္းေသာကကို ၾကံဳရျခင္းက ကမၻၾကီးပူေတြးျခင္းနွင့္ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်ခ်နိုင္သည္။ အေၾကာင္းရင္းက ကိုင္းကြ်န္မွီ ကြ်န္းကိုင္းမွီသကဲ့ ကမၻာၾကီးႏွင့္ လူသားဟာ ညီအစ္ကိုယ္သဖြယ္ သူပူေလာင္ေတာ့ ငါလဲပူေလာင္ရသကဲ့သိုပင္ျဖစ္သည္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ လူသား၏ သိမႈ၊ အတတ္ပညာေတြဟာ အတၱသေဘာကိုအေျခခံျပီး ဖြဲ႔စည္းထားသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ ကမၻာၾကီးျငိမ္းခ်မ္းေရးအေရႊ႔သို႔ခရီးဆက္နိုင္မည္မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ထို႔သိုမျဖစ္ျခင္းက လူသား၏ ႏွလံုးသားထဲမွာ ပ်က္ကြက္ျခင္း (၀ါ) မရွိျခင္း တစ္ခုခုက လူသားကို ေမာင္းႏွင္းေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ လူသားမ်ား၏ မရွိျခင္း၊ ပ်က္ကြက္ျခင္းကို ထိန္းညွိဖို႔ ဘာသာတရားမ်ား ေပၚထြက္ခဲ့ေသာ္ညား အတၱကိုေရွးရွဴေနေသာ ဤေလာကသည္ ဘာသာတရား၏ အလြန္လွပေသာ သြင္ျပင္လကၡဏာရပ္ကို မည့္သို႔မည္ပံုမွ ပံုေဖၚနိုင္မည္မဟုတ္။ ဘာသာတရားမ်ားကို ကိုးကြယ္ဆည္းပူးေလ့လာ အသံုးခ်အသက္ရွင္ေနေသာ လူသားမ်ားသည္လည္း အတၱသေဘာကိုလြန္ကဲစြာပံုေဆာင္၍ ဘာသာေရးကို ပံုဖ်က္ကာ ဘာသာေရးသည္လည္း တစ္ျဖည္းျဖည္း ပံုပ်က္ပံုရိပ္လို ျဖစ္တည္လာျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည့္ အေရြ႔ကိုလည္း ေတြ႔ေနရပါသည္။ ဘာသာအသီးသီးသည္ သဘာ၀တရားကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ဖို႔ ညြန္းၾကားေနေသာ္ညား ဘာသာ၀င္မ်ားသည္လည္း သဘာ၀တရားကိုပ်က္ေစနိုင္တဲ့ အေဆာက္အအံုမ်ားျဖင့္ ရုပ္၀ါဒဆန္ဆန္ ဘာသာေရး၀တ္ကိုျပဳလာၾကျပီး။ ပညာေရးသည္လည္းရုပ္သေဘာကိုေဆာင္က်ဥ္းေနျပီး။ သိပၸံသည္လည္း ရွာေဖြမႈတစ္ရပ္ကေန ပ်က္စီးျခင္းအေရြ႔ကိုျပေနျပီး။ ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ။ ပ်က္ကြက္ေနတဲ့ လူသားေတြရဲ့ လုပ္ရပ္ဟာ အဆံုးတစ္ရပ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္ေနျပီး။

#ABC