ဒုကၡကမၻာထဲမွာ ေပ်ာ္ရြင္စရာရွိပါတယ္ က်ေနာ္အတြက္ မနက္ခင္းမွာ အိပ္စက္ေနရျခင္းဟာ နိဗၺာန္ကိုသြားေနရသလိုပါဘဲ။ မနက္မနက္ေစာေစာနိုးထရတာကို မလိုလားသလို ညဖက္ေစာေစာအိပ္ရတာကိုလဲမႏွစ္သက္ျပန္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ဘဲ အိပ္ခ်င္မူးတူး ေျပးလြားေနရင္း အသက္တစ္ရက္တရက္ႀကီးလာေတာ့ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ မနက္ခင္းအိပ္စက္ခ်ိန္ကို ဆန္႔က်င္ျပီး ဘ၀ခရီးလမ္းကိုေလွ်ာက္လာတာ ခရီးလမ္းသံုးပံုပံုရင္ တစ္ပံုေလာက္ေတာ့ ျပီးသြားပါျပီး။ မနိုးထခ်င္ဘဲ နိုးထခဲ့ရျခင္းက က်ေနာ့္အတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ဘဲ။ အိပ္မရလို႔ ၾကိဳးစား အိပ္ေနရျခင္းကလည္း ဒုကၡတစ္ခုလိုျဖစ္ေနေပမယ့္ ဗဟုသုတေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးရလာတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလဘ၀မွာ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့အရာကို ဆန္႔က်င္ျပီးေလွ်ာက္လွမ္းမွ ပန္းတိုင္ကေရာက္လာတတ္တာကိုး။ က်ေနာ့္ကို ဒုကၡျဖစ္ေစတဲ့ အိပ္စက္ျခင္းနဲ႔ ႏိုးထျခင္းဟာ တစ္ရက္တာ ၂၄နာရီးအတြင္းအျမဲမကြာအတူရွိေနတယ္။ မလိုခ်င္ေပမယ့္ ဖယ္ထားလို႔မရသလို ေက်ာ္ခိုင္း၍လည္းမရဘူး။ မအိပ္ခ်င္လည္းအိပ္ရမယ္။ အိပ္ခ်င္တဲ့အခါလည္း အိပ္ခြင့္မရဘူး။ မနိုးထခ်င္လည္း နိုးထရမည္။ လူဟာ ဒုကၡထဲမွာအသက္ရွင္ေနရတဲ့ သတၱ၀ါလိုပါဘဲ။ ဒုကၡကို ဖယ္ထားလို႔မရသလို ဒုကၡမရွိေအာင္ၾကိဳးစားေရွာင္စရာလည္းမလိုဘူး။ မနိုးထခ်င္
